امتت مجله امتت – اقتصاد – ساختمان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
معماری پایدار: طراحی ساختمانهای سازگار با محیط زیست
معماری پایدار (Sustainable Architecture) تنها یک سبک طراحی نیست، بلکه رویکردی جامع برای کاهش اثرات منفی فعالیتهای ساختمانی بر سلامت انسان و محیط زیست است. در این شیوه از طراحی، معماران تلاش میکنند با استفاده از مواد تجدیدپذیر، بهینهسازی مصرف انرژی و احترام به اکوسیستم پیرامون، ساختمانهایی خلق کنند که با طبیعت همزیستی داشته باشند.
در این مقاله، به اصول کلیدی و استراتژیهای طراحی ساختمانهای سبز میپردازیم.
اصول بنیادی در طراحی پایدار
طراحی پایدار بر سه ستون اصلی استوار است: اقتصاد، اجتماع و محیط زیست. هدف نهایی، خلق سازهای است که در تمام طول عمر خود، کمترین آسیب را به زمین وارد کند.
مکانیابی و جهتگیری هوشمندانه
نخستین قدم در معماری پایدار، تحلیل سایت و جهتگیری صحیح ساختمان نسبت به خورشید و بادهای مطلوب است. با طراحی درست فرم ساختمان، میتوان در زمستان از گرمای رایگان خورشید بهره برد و در تابستان با استفاده از سایهبانهای طبیعی یا ساختاری، نیاز به سیستمهای سرمایشی را به حداقل رساند.
استفاده از مصالح بومآورد و تجدیدپذیر
استفاده از مصالحی که در همان منطقه تولید میشوند (بومآورد)، هزینههای حملونقل و انتشار کربن ناشی از آن را کاهش میدهد. همچنین اولویت با مصالحی است که قابلیت بازیافت دارند یا از منابع سریعتجدیدپذیر مانند بامبو تهیه شدهاند.
راهکارهای غیرفعال (Passive Design)
طراحی غیرفعال به معنای استفاده از ویژگیهای معماری برای تنظیم شرایط محیطی بدون تکیه بر تجهیزات مکانیکی پرمصرف است.
سیستمهای تهویه طبیعی و دودکشهای خورشیدی
معماران پایدار با طراحی بازشوها در نقاط مقابل هم، جریان هوای طبیعی را در ساختمان ایجاد میکنند. تکنیکهایی مانند «اتریومها» یا «دیوارهای ترومب» اجازه میدهند تا هوا به طور طبیعی گردش کرده و دمای محیط تعدیل شود.
عایقبندی فوقالعاده و جرم حرارتی
استفاده از مصالحی با جرم حرارتی بالا (مانند بتن اکسپوز یا خشت) باعث میشود گرما در طول روز جذب و در شبهای خنک به آرامی آزاد شود. این ویژگی در کنار عایقبندی دقیق پوسته ساختمان، نوسانات دمایی داخلی را به حداقل میرساند.
مدیریت منابع آب و ضایعات در ساختمان سبز
پایداری به معنای چرخه بسته منابع است، جایی که هیچ منبعی هدر نمیرود.
بازچرخانی آب خاکستری و جمعآوری آب باران
در ساختمانهای سازگار با محیط زیست، سیستمهای لولهکشی مجزا برای جمعآوری «آب خاکستری» (آب حاصل از روشویی و دوش) تعبیه میشود. این آب پس از یک تصفیه ساده، برای آبیاری فضای سبز یا فلاشتانکها بازاستفاده میشود. همچنین سقفها به گونهای طراحی میشوند که آب باران را هدایت و در مخازن زیرزمینی ذخیره کنند.
بامهای سبز و دیوارهای زنده
پوشش گیاهی روی سقف و دیوارهها نه تنها به عنوان عایق صوتی و حرارتی عمل میکند، بلکه اثر «جزیره حرارتی» در شهرها را کاهش داده و فضایی برای تنوع زیستی فراهم میآورد. این ریههای کوچک شهری، دیاکسید کربن را جذب و اکسیژن تازه تولید میکنند.
نتیجهگیری
معماری پایدار تعهدی میان نسل امروز و نسلهای آینده است. با جایگزینی نگاه کوتاهمدت اقتصادی با نگاه بلندمدت زیستمحیطی، میتوانیم شهرهایی بسازیم که نه تنها باری بر دوش سیاره زمین نباشند، بلکه به بازسازی و احیای طبیعت کمک کنند.
مصالح ساختمانی بازیافتی و تاثیر آن بر محیط زیست
انتقاد سرپرست فولاد از شرایط بازی با پرسپولیس
مقایسه مصالح نوین با مصالح سنتی
