امتت مجله امتت – اقتصاد – ساختمان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
بررسی روشهای نوین بتنریزی و افزایش مقاومت بتن
بتن به عنوان پرمصرفترین مصالح ساختمانی جهان، همواره در حال تکامل است. امروزه روشهای سنتی بتنریزی که با خطاهای انسانی و محدودیتهای زمانی همراه بودند، جای خود را به فناوریهای نوینی دادهاند که علاوه بر افزایش سرعت اجرا، ویژگیهای مکانیکی و دوام بتن را به شکل چشمگیری ارتقا میدهند.
در این مقاله، به بررسی تکنولوژیهای پیشرو در اجرا و متدهای علمی افزایش مقاومت بتن میپردازیم.
روشهای نوین و مکانیزه بتنریزی
توسعه ماشینآلات و مواد افزودنی، چالشهای بتنریزی در سازههای پیچیده و حجیم را از بین برده است.
بتن خودتراکم (SCC)
بتن خودتراکم یکی از بزرگترین تحولات در صنعت بتن است. این بتن با روانی بسیار بالا، بدون نیاز به ویبراتور و تنها تحت اثر نیروی ثقل، تمام زوایای قالب را پر کرده و از میان میلگردهای متراکم عبور میکند. حذف ویبره نه تنها سرعت کار را بالا میبرد، بلکه از جداشدگی دانهبندی (Segregation) نیز جلوگیری کرده و سطحی کاملاً اکسپوز و صاف ایجاد میکند.
تکنولوژی چاپ سه بعدی بتن (3D Concrete Printing)
در این روش، بتن به صورت لایهبهلایه توسط نازلهای غولپیکر هدایت شده توسط کامپیوتر ریخته میشود. این فناوری نیاز به قالببندی را که یکی از پرهزینهترین بخشهای ساختوساز است، حذف میکند. در چاپ سه بعدی، از مخلوطهای بتنی خاصی استفاده میشود که در لحظه خروج از نازل، گیرش سریع داشته و توانایی تحمل وزن لایههای بالایی را دارند.
راهکارهای افزایش مقاومت و دوام بتن
افزایش مقاومت بتن تنها به معنای افزودن سیمان بیشتر نیست، بلکه بهینهسازی ساختار میکروسکوپی آن اهمیت دارد.
استفاده از نانو مواد در ساختار بتن
افزودن نانو ذراتی مانند نانو سیلیس، نانو لولههای کربنی و نانو اکسید آهن، تحولی در مقاومت فشاری و کششی بتن ایجاد کرده است. این ذرات با پر کردن فضاهای خالی بسیار ریز (Micropores) در خمیر سیمان، تراکم بتن را افزایش داده و مانع از نفوذ عوامل مخرب مانند یون کلر و سولفاتها میشوند.
بتن با عملکرد فوقالعاده بالا (UHPC)
بتن UHPC محصولی است که مقاومت فشاری آن میتواند به بیش از ۱۵۰ مگاپاسکال برسد. در ترکیب این بتن از سنگدانههای بسیار ریز، پودر سیلیس و الیاف فولادی یا پلیمری استفاده میشود. الیاف موجود در این بتن باعث میشود که برخلاف بتن معمولی، این محصول در برابر کشش و ضربه نیز مقاومت بسیار بالایی داشته باشد و رفتاری شکلپذیر از خود نشان دهد.
مدیریت عملآوری (Curing) در روشهای نوین
عملآوری صحیح، ضامن رسیدن بتن به مقاومت طراحی شده است. روشهای نوین سعی در حذف خطاهای انسانی در این مرحله دارند.
عملآوری داخلی (Internal Curing)
در این روش، از سنگدانههای سبک اشباع شده یا پلیمرهای سوپرجاذب (SAP) در مخلوط بتن استفاده میشود. این مواد آب را در خود ذخیره کرده و در هنگام هیدراتاسیون سیمان، آن را به آرامی در داخل ساختار بتن آزاد میکنند. این کار باعث میشود بتن از درون عملآوری شود و از ایجاد ترکهای ناشی از خشک شدن (Shrinkage) جلوگیری گردد.
حسگرهای هوشمند پایش مقاومت
امروزه حسگرهای بیسیمی در داخل بتنریزی قرار داده میشوند که دما و میزان گیرش بتن را لحظه به لحظه به گوشی مهندسان ارسال میکنند. با این دادهها، زمان دقیق باز کردن قالبها مشخص میشود که این امر از آسیب به بتن جوان جلوگیری کرده و روند ساخت را بهینه میکند.
بهرهگیری از این روشها نه تنها عمر مفید سازهها را دوبرابر میکند، بلکه با کاهش مصرف سیمان و مصالح در درازمدت، به حفظ محیط زیست نیز کمک شایانی خواهد کرد.
مصالح ساختمانی بازیافتی و تاثیر آن بر محیط زیست
انتقاد سرپرست فولاد از شرایط بازی با پرسپولیس
مقایسه مصالح نوین با مصالح سنتی
